
Από το Λαχείον των Συντακτών μέχρι και το Προ-Πο, τα κλασικά παιχνίδια του κρατικού τζόγου στην Ελλάδα χαρακτηρίζονται από μια σταθερή ένταση ανάμεσα στο αίτημα της εξεύρεσης πόρων για κοινωνικές παροχές διαφόρων ειδών και στην αδιαφάνεια και μεροληπτικότητα της χρήσης αυτών των πόρων. Κι αν οι υπόλοιπες λειτουργίες των τυχερών παιχνιδιών, όπως η ενσωμάτωση στο νέο έθος της ζωής στην πόλη ενός όλο και μεγαλύτερου τμήματος του πληθυσμού μοιάζουν σημαίνουσες, σήμερα, που η νεοφιλελεύθερη ολοκλήρωση σαρώνει ιδιωτικοποιώντας κι αυτές τις πηγές κοινωνικού πλούτου, τέτοια ερωτήματα μοιάζουν, αν όχι παρωχημένα, σίγουρα πολλαπλώς αφηρημένα.
Είναι...