Το γεγονός ότι ο υπουργός Οικονομικών διορίζει τη διοίκηση ελάχιστα αλλάζει την κατάσταση. Απλά οι ιδιώτες που ήδη κατέχουν το 66% πρακτικά δεν μπορούν να πάρουν τη διοίκηση στα χέρια τους λόγω διασποράς των μετοχών. Η διοίκηση της ΟΠΑΠ Α.Ε., με βάση την πλειοψηφία του πακέτου των 66% ιδιωτών μετόχων, δεν πρέπει και δεν μπορεί να προσέχει περισσότερο και να νοιάζεται για το 33%. Αυτό λέει η λογική, αυτό υπαγορεύουν οι κανόνες της εταιρικής διακυβέρνησης, αστό επιτάσσει η Κεφαλαιαγορά που φροντίζει να υπάρχει ίση μεταχείριση ανάμεσα στους μετόχους.
Γαϊτανάκι
Το Ελληνικό Δημόσιο ζήτησε διά του ΤΑΙΠΕΔ να πουλήσει ένα πακέτο μετοχών του ΟΠΑΠ, μια διαδικασία δηλαδή που γίνεται κατά κόρον κάθε μέρα σε κάθε χρηματιστήριο ανά τον κόσμο. Οι ίδιοι παράγοντες αναφέρουν ότι από τότε όμως ξεκίνησε και ένα γαϊτανάκι ανερμάτιστων ενεργειών. Ξοδεύονται δεκάδες εκατομμύρια σε αμοιβές συμβούλων, υποχρεώθηκε ο ΟΠΑΠ να κάνει δεκαετή πλάνα (κάτι που ο ίδιος δεν ήταν υποχρεωμένος να κάνει και δεν έχει γίνει ποτέ και πουθενά στον κόσμο για παρόμοια μεταβίβαση), χάνεται χρόνος σε παρουσιάσεις προς επενδυτές, μαζεύονται σύννεφα από εξώδικα και διαμαρτυρίες και γίνονται πλείστες όσες άχρηστες ενέργειες.
Όπως, λχ, να ζητούν οι υποψήφιοι επενδυτές να αναρτηθούν οι καρτέλες πελατών και προμηθευτών της ΟΠΑΠ Α Ε. τα τελευταία πέντε χρόνια, δηλαδή κάπου ογδόντα χιλιάδες σελίδες σε υλικό, λες και αυτό είναι κρίσιμο σημείο για να καθοριστεί η τιμή του 33%! Γιατί όλα αυτά; Στο όνομα της διαφάνειας! Ωστόσο ο ΟΠΑΠ είναι εισηγμένη εταιρία εδώ και πολλά χρόνια στο ΧΑΑ Οι χρηματιστηριακοί αναλυτές τον γνωρίζουν απέξω και ανακατωτά. Κάθε μήνα δημοσιεύουν εκτενείς αναλύσεις, οι οικονομικές του καταστάσεις είναι ελεγμένες από ορκωτούς λογιστές και καθίστανται γνωστές σε όλους κάθε τρεις μήνες εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια! Τα δικαιώματα του είναι αγορασμένα και κατοχυρωμένα στο μονοπωλιακό καθεστώς μέχρι το 2030.
Οι νόμοι που διέπουν τη λειτουργία της ΟΠΑΠ Α.Ε. είναι δημόσια έγγραφα.
Επομένως, τα επιπλέον αιτήματα των υποψηφίων επενδυτών έχουν ως μοναδική συνέπεια να μετατίθενται διαρκώς οι προθεσμίες; Ταυτόχρονα, οι διοικήσεις της ΟΠΑΠ Α.Ε.
ασχολούνται εδώ και ένα χρόνο με την «ιδιωτικοποίηση», αφήνοντας πίσω την ουσιαστική δουλειά τους, που είναι τα τεράστια συσσωρευμένα προβλήματα από το παρελθόν, η υλοποίηση του έργου των παιγνιομηχανπμάτων (VLTs), του Internet, η βελτίωση της λειτουργίας του δικτύου των πρακτορείων, η μείωση των εξόδων, η βελτίωση των παιχνιδιών και δεκάδες άλλα.
Καθυστερήσεις
Η διοίκηση έχει δεμένα τα χέρια της ακόμη περισσότερο, καθώς υπάρχουν άλλου είδους καθυστερήσεις εκ μέρους της Πολιτείας, όπως λ.χ. η «καθαρογραφή» του νομοθετικού πλαισίου για τα VLTs και το Internet.
Αλλά αυτό όμως δεν είναι λόγος για να εφησυχάζει, διότι αν «στραβώσει» η ιδιωτικοποίηση θα κληθεί αυτή η ίδια να υλοποιήσει τα 1 θετή σχέδια! Τα δικαιώματα για τα VLTs έχουν πληρωθεί από τον Δεκέμβριο του 201 1 και η καθυστέρηση υλοποίησής τους θα έχουν ως αποτέλεσμα να χάνονται τόκοι απασχολουμένου κεφαλαίου. Αν αυτό συνεχισθεί, η διοίκηση της ΟΠΑΠ Α.Ε. θα έχει μία και μόνη επιλογή: να εναγάγει το Ελληνικό Δημόσιο και να πάρει τα λεφτά της πίσω και να τα δώσει στους μετόχους, λεφτά που το 2011 πήγαν να κλείσουν τη μαύρη τρύπα του δημοσίου χρέους!
Γιατί λοιπόν εμπλέκονται η Διοίκηση της ΟΠΑΠ Α.Ε. και ο πρόεδρος της κ. Λουρόπουλος στη βάσανο μιας διαδικασίας που ελάχιστα (ή καλύτερα κατά 33%) έπρεπε να τους απασχολεί; Γιατί ζητείται από τον ΟΠΑΠ 10ετές πλάνο όταν βρίθει η αγορά αναλύσεων και μελετών; πλάνο και εξηγήσεις προς επτά υποψήφιους επενδυτές που επί δύο μήνες ασχολούνται περισσότερο με το δημόσιο κουτσομπολιό των όσων βρίσκουν στο «Virtual Data Room» παρά με την ουσία της τιμής του αποτιμηθέντος ΟΠΑΠ; Και γιατί πρέπει να αναπτύξει και να υπογράψει η διοίκηση του ΟΠΑΠ το 10ετές πλάνο όταν βρίθει η αγορά αναλύσεων και μελετών; Εναλλακτικοί δρόμοι υπάρχουν, όπως συνέβη με την πώληση του μειοψηφικού πακέτου του OTE στην Deutsche Telekom: Ούτε Business Plan έγινε από τη διοίκηση ούτε έγινε άνω-κάτω η εταιρία ΟΤΕ και η διοίκησή της με VDR υπερβολές «διαφάνειας». Οι Γερμανοί, με βάση τα στοιχεία της αγοράς, έκαναν πρόταση, έγιναν διαπραγματεύσεις, έγινε κάποιο λογικό και θεμιτό due diligence και έκλεισε το θέμα εκεί.
Ειδικά για τον ΟΠΑΠ, ας επιλεγόταν μια διαδικασία όπου μόνο ο πλειοδότης θα είχε το δικαίωμα «Due diligence*, αφού προκαταρκτικά αποκτούσε την εταιρία. Εναλλακτικά ας επιλεγόταν η μέθοδος του αμερικανικού στρατού, ο οποίος πουλάει στους συμμάχους του υλικό «where is-as is», δηλαδή «όπου είναι-όπως είναι». Στο όνομα της διαφάνειας στον ΟΠΑΠ, έχει βρεθεί πάνω στο χειρουργικό τραπέζι ως «ασθενής» ο ΟΠΑΠ σε μια λεστή διαδικασία επεμβάσεων και παρεμβάσεων, που μόνο με ευχές μπορεί να κλείσει επιτυχώς.
Και κυρίως σύντομα...
Εάν μάλιστα το ΤΑΙΠΕΔ δεν πετύχει να εισπράξει το σωστό τίμημα, όπως δήλωσε ανώτατος παράγοντας, έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να πουλήσει το 33% στο Χρηματιστήριο είτε με τη μία είτε σε μικρότερα πακέτα. Όλη η ιστορία όπως εξελίχθηκε έγινε για να εισπράξει το Ελληνικό Δημόσιο κάποιο υπερτίμημα, πέραν της χρηματιστηριακής αξίας. Αλλά η διαδικασία αυτή έχει όρια. Οι ίδιοι παράγοντες επισημαίνουν ότι το Δημόσιο θα είχε καταλήξει στο ίδιο αποτέλεσμα πιο φθηνά και πιο γρήγορα, χωρίς απειλές από τους μνηστήρες, χωρίς κόστη συμβούλων και χωρίς το νεφελωμα των παράπλευρων ζητημάτων όπως της κυρίας Ζωηρού (που απομακρύνθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ) και π οποία όψιμα διαπίστωσε ότι δεν της αρέσουν οι ιδιωτικοποιήσεις.
Στην περίπτωση του ΟΠΑΠ έπρεπε να είχε επιλεγεί η παραγωγικότερη οδός, όπως θα έκανε κάθε νουνεχής απλός άνθρωπος, στριμωγμένος στη γωνία, όπως είναι σήμερα η ελληνική οικονομία της οποίας νένα από τα κλειδιά σωτηρίας είναι η πώληση των μετοχών του Οργανισμού.
πηγή : www.praktores.eu
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου