Το
ελβετικό φράγκο είναι ένα από τα πιο κερδισμένα νομίσματα από την κρίση
χρέους που έχει πλήξει την Ευρωζώνη. Ένα αξιοσημείωτο ποσοστό της
ελληνικής κοινωνίας, το οποίο στις ΄΄καλές εποχές΄΄ προτίμησε να
δανειστεί σε ελβετικό φράγκο, διαπίστωσε ότι η μεγάλη ανατίμηση του
φράγκου έχει επιβαρύνει σημαντικά το υπόλοιπο του χρέους του.
Σημαντικό ποσοστό δανειοληπτών δελεαζόμενοι από το μικρότερο επιτόκιο σε σχέση με το ευρώ αλλά και ακολουθώντας αρκετές φορές τις επιθετικές πολιτικές marketing κάποιων τραπεζών, προτίμησαν να δανειστούν σε ελβετικό φράγκο και ειδικότερα τη διετία 2006-2007 με τιμές που πλησίαζαν ή και ξεπερνούσαν τα 1,60 φράγκα ανά ευρώ.
Σήμερα η ισοτιμία κινείται στα επίπεδα του 1,20 ή σχεδόν 25% χαμηλότερα για το ευρωπαϊκό νόμισμα. Αυτό με απλά μαθηματικά σημαίνει ότι από ένα δάνειο ύψους 100.000 ευρώ (160.000 φράγκων με ισοτιμία 1,60) και αφαιρώντας την αποπληρωμή κεφαλαίου (που έτσι κι αλλιώς είναι περιορισμένη τα πρώτα χρόνια), σήμερα ο δανειολήπτης χρωστάει 160.000 : 1,20 = 133,333 ευρώ, δηλαδή έχει επιβαρύνει το χρέος του κατά 33.333 ευρώ ή 33,3%.
Αν προσθέσει κανείς και το οικονομικό αδιέξοδο πολλών τέτοιων νοικοκυριών λόγω της μεγάλης ύφεσης, θα μπορέσει να αναλογιστεί το πρόβλημα.
Το ερώτημα λοιπόν τίθεται πως διαχειρίζεται κανείς ένα τέτοιο δεδομένο. Αρκετοί θα σκεφτούν να γυρίσουν πάλι τα δάνεια σε ευρώ (κάποιοι το έχουν κάνει ήδη). Η κίνηση αυτή ναι μεν κλειδώνει το υπόλοιπο του δανείου τους σε ευρώ αλλά παράλληλα κλειδώνει για ένα μεγάλο πρόσθετο βάρος πολλών χιλιάδων ευρώ αφού το υπόλοιπο του δανείου θα είναι 133.00 ευρώ και όχι 100.000 ευρώ.
Αν κάποιος διατηρήσει το δάνειό του σε φράγκο παραμένει εκτεθειμένος από την διακύμανση της ισοτιμίας. Έχοντας όμως, όπως δείχνουν μέχρι τώρα οι αγορές, ένα σημαντικό μαξιλάρι, το οποίο είναι η απόφαση προ μηνών της SNB (Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας) να διατηρήσει ως ελάχιστο ανεκτό επίπεδο της ισοτιμίας Ε/CHF το επίπεδο του 1,20, δαπανώντας οποιεσδήποτε ποσότητες χρήματος αυτό απαιτήσει.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι η ισοτιμία -ίσως όχι σχετικά σύντομα- θα κινηθεί αρκετά υψηλότερα σε βάθος χρόνου, πλησιάζοντας τιμές άνω του 1,40 και ίσως και του 1,50, με πιθανότερο αυτό να συμβεί τη διετία 2013-2014.
Ας μη ξεχνάμε ότι η μεγάλη ενδυνάμωση του φράγκου οφείλεται στις μαζικές αγορές φράγκων και εισροή κεφαλαίων στις ελβετικές τράπεζες από μεγάλα χαρτοφυλάκια που ήθελαν να περιορίσουν την έκθεσή τους σε ένα νόμισμα το οποίο ΄΄ κάποιοι΄΄ θα ήθελαν να βγει από τον οικονομικό χάρτη.
Η κίνηση αυτή αποτελείται από ΄΄ηλεκτρονικό χρήμα΄΄ το οποίο απλά βρίσκεται σε κάποιους ΄΄υπολογιστές΄΄ των μεγάλων ελβετικών τραπεζών.
Από αυτό το "ηλεκτρονικό καταφύγιο", στο οποίο πάρα πολλοί κατέφυγαν στο αποκορύφωμα της κρίσης, είναι λογικό κάποια στιγμή να έρθει η ώρα της "εξόδου" και αυτό γίνεται συνήθως με την επαναγορά του αρχικού νομίσματος , δηλαδή του ευρώ.
Όταν έρθει αυτή η στιγμή είναι αρκετά βέβαιο ότι η ισοτιμία θα αλλάξει δραματικά προς όφελος του ευρώ.
* Βασίλης Τσαπρούνης / Chief Economist - Zulutrade.com
πηγή : www.capital.gr
Σημαντικό ποσοστό δανειοληπτών δελεαζόμενοι από το μικρότερο επιτόκιο σε σχέση με το ευρώ αλλά και ακολουθώντας αρκετές φορές τις επιθετικές πολιτικές marketing κάποιων τραπεζών, προτίμησαν να δανειστούν σε ελβετικό φράγκο και ειδικότερα τη διετία 2006-2007 με τιμές που πλησίαζαν ή και ξεπερνούσαν τα 1,60 φράγκα ανά ευρώ.
Σήμερα η ισοτιμία κινείται στα επίπεδα του 1,20 ή σχεδόν 25% χαμηλότερα για το ευρωπαϊκό νόμισμα. Αυτό με απλά μαθηματικά σημαίνει ότι από ένα δάνειο ύψους 100.000 ευρώ (160.000 φράγκων με ισοτιμία 1,60) και αφαιρώντας την αποπληρωμή κεφαλαίου (που έτσι κι αλλιώς είναι περιορισμένη τα πρώτα χρόνια), σήμερα ο δανειολήπτης χρωστάει 160.000 : 1,20 = 133,333 ευρώ, δηλαδή έχει επιβαρύνει το χρέος του κατά 33.333 ευρώ ή 33,3%.
Αν προσθέσει κανείς και το οικονομικό αδιέξοδο πολλών τέτοιων νοικοκυριών λόγω της μεγάλης ύφεσης, θα μπορέσει να αναλογιστεί το πρόβλημα.
Το ερώτημα λοιπόν τίθεται πως διαχειρίζεται κανείς ένα τέτοιο δεδομένο. Αρκετοί θα σκεφτούν να γυρίσουν πάλι τα δάνεια σε ευρώ (κάποιοι το έχουν κάνει ήδη). Η κίνηση αυτή ναι μεν κλειδώνει το υπόλοιπο του δανείου τους σε ευρώ αλλά παράλληλα κλειδώνει για ένα μεγάλο πρόσθετο βάρος πολλών χιλιάδων ευρώ αφού το υπόλοιπο του δανείου θα είναι 133.00 ευρώ και όχι 100.000 ευρώ.
Αν κάποιος διατηρήσει το δάνειό του σε φράγκο παραμένει εκτεθειμένος από την διακύμανση της ισοτιμίας. Έχοντας όμως, όπως δείχνουν μέχρι τώρα οι αγορές, ένα σημαντικό μαξιλάρι, το οποίο είναι η απόφαση προ μηνών της SNB (Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας) να διατηρήσει ως ελάχιστο ανεκτό επίπεδο της ισοτιμίας Ε/CHF το επίπεδο του 1,20, δαπανώντας οποιεσδήποτε ποσότητες χρήματος αυτό απαιτήσει.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι η ισοτιμία -ίσως όχι σχετικά σύντομα- θα κινηθεί αρκετά υψηλότερα σε βάθος χρόνου, πλησιάζοντας τιμές άνω του 1,40 και ίσως και του 1,50, με πιθανότερο αυτό να συμβεί τη διετία 2013-2014.
Ας μη ξεχνάμε ότι η μεγάλη ενδυνάμωση του φράγκου οφείλεται στις μαζικές αγορές φράγκων και εισροή κεφαλαίων στις ελβετικές τράπεζες από μεγάλα χαρτοφυλάκια που ήθελαν να περιορίσουν την έκθεσή τους σε ένα νόμισμα το οποίο ΄΄ κάποιοι΄΄ θα ήθελαν να βγει από τον οικονομικό χάρτη.
Η κίνηση αυτή αποτελείται από ΄΄ηλεκτρονικό χρήμα΄΄ το οποίο απλά βρίσκεται σε κάποιους ΄΄υπολογιστές΄΄ των μεγάλων ελβετικών τραπεζών.
Από αυτό το "ηλεκτρονικό καταφύγιο", στο οποίο πάρα πολλοί κατέφυγαν στο αποκορύφωμα της κρίσης, είναι λογικό κάποια στιγμή να έρθει η ώρα της "εξόδου" και αυτό γίνεται συνήθως με την επαναγορά του αρχικού νομίσματος , δηλαδή του ευρώ.
Όταν έρθει αυτή η στιγμή είναι αρκετά βέβαιο ότι η ισοτιμία θα αλλάξει δραματικά προς όφελος του ευρώ.
* Βασίλης Τσαπρούνης / Chief Economist - Zulutrade.com
πηγή : www.capital.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου