Στην κοινή συνείδηση, οι τζογαδόροι είναι καταγεγραμμένοι λίγο – πολύ ως τα ...κατακάθια της κοινωνίας. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το πει κανείς! Ο τζόγος συνδέεται στο μυαλό μας συνήθως με το ποτό, την ανευθυνότητα, την υπερβολή, τη βία και άλλα πολύ άσχημα χαρακτηριστικά.
Υπάρχουν όμως στην ιστορία πολλά παραδείγματα ανδρών που ήταν αξιοσέβαστοι, κατείχαν υψηλά αξιώματα –και ίσως δεν μπορούμε να τους φανταστούμε σε ένα τραπέζι τζόγου, ακόμα και αν εκεί περνούσαν αρκετό από το χρόνο τους. Ποιοι είναι αυτοί;
Νούμερο 5: Ο John Montague
Ο John Montague (1718 – 1792) έζησε στην Αγγλία και ήταν πολιτικός και στρατιωτικός. Μπορεί να κατέλαβε πολλά και σημαντικά αξιώματα, όμως δεν έχει αφήσει και το καλύτερο όνομα για τη θητεία του στα κοινά.
Υπάρχει όμως κάτι που άφησε το όνομά του στις σελίδες τις ιστορίας: Ο Montague, 4ος Κόμης του Sandwich, ζήτησε από τους υπηρέτες του να του φέρουν φέτες ψωμί και κρέας. Δεν ήθελε να σηκωθεί από το τραπέζι όπου έπαιζε χαρτιά για να πάρει το βραδινό του. Φαίνεται ότι οι συμπαίκτες του βρήκαν αυτή την ιδέα εξαιρετική και το συνήθεια εξαπλώθηκε στη Βρετανία. Έτσι γεννήθηκε το σάντουιτς, που πήρε το όνομά του από τον τίτλο του Montague!
Ο Montague είναι το μοναδικό πρόσωπο σε αυτή τη λίστα που δεν έγινε γνωστός παρόλο που τζόγαρε, αλλά ακριβώς επειδή το έκανε!
Νούμερο 4: Ο René Descartes
Ένας απολύτως αξιοσέβαστος επιστήμονας και φιλόσοφος που έζησε λίγο πριν το Διαφωτισμό, ο κύριος «σκέφτομαι άρα υπάρχω», René Descartes (1596 – 1650) λάτρευε το τζόγο. Μάλιστα, ήταν το επάγγελμα που θέλησε να ακολουθήσει όταν τελείωσε τη νομική σχολή και προσπάθησε να κάνει καριέρα στο στρατό. Μπορεί τελικά να μην έγινε επαγγελματίας τζογαδόρος, αλλά συνέχισε να παίζει σε όλη του τη ζωή.
Ο Descartes δε θεωρείται μόνο ένα από τα ιερά τέρατα της Φιλοσοφίας και πατέρας της σύγχρονης σκέψης, αλλά επίσης και πατέρας της σύγχρονης επιστήμης.
Νούμερο 3: Ο Casanova de Seingalt
Σήμερα, όταν αναφερόμαστε σε κάποιον «Καζανόβα», μιλάμε συνήθως για κάποιον που τρέχει απερίσκεπτα πίσω από τον ποδόγυρο. Όμως ο Casanova de Seingalt ήταν διακεκριμένος δικηγόρος και συγγραφέας στην εποχή του (τον 19ο αιώνα) και βέβαια λάτρευε την περιπέτεια και το τζόγο.
Σε ηλικία 21 ετών είχε αποφασίσει να γίνει επαγγελματίας τζογαδόρος επίσης, όμως τα παράτησε γιατί όπως έγραψε ο ίδιος του έλειπε το βασικό χαρακτηριστικό του επαγγελματία παίκτη να « φεύγει όταν η τύχη είναι ενάντια και να έχει αρκετό έλεγχο του εαυτού του όταν κερδίζει». Ή όπως το είχε θέσει ο Kenny Rogers, «know when to hold’em, know when to fold’em»!
Νούμερο 2: Ο Fyodor Dostoevsky
Από όλους τους τζογαδόρους στην ιστορία, ο Fyodor Dostoevsky (1821 – 1881) ανήκει σίγουρα στην αφρόκρεμα! Ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς στην ιστορία της ρώσικης λογοτεχνίας και αγαπούσε τόσο πολύ το τζόγο που του αφιέρωσε δύο βιβλία: το «Έγκλημα και Τιμωρία» και τον «Παίχτη».
Σύμφωνα με το θρύλο, ο Dostoevsky έγραψε το τελευταίο κεφάλαιο του «Έγκλήμα και Τιμωρία» μέσα σε ελάχιστο χρόνο, γιατί χρειαζόταν χρήματα από τον εκδότη του για να πληρώσει κάποια χρέη που είχε δημιουργήσει παίζοντας παιχνίδια τύχης –που ήταν η αδυναμία του.
Νούμερο 1: Ο Claude Monet
Ο Claude Monet (1840 – 1926) δεν έπαιζε απλά: οφείλουμε τα έργα του στο τζόγο, αφού χρησιμοποίησε τα κέρδη του από διάφορα παιχνίδια για να παρατήσει τη δουλειά του και να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Κάπως έτσι, ο κόσμος απέκτησε έναν από τους ιδρυτές του γαλλικού ιμπρεσιονισμού.
Ένα στοίχημα μπορεί να μην αλλάξει την δική σας ζωή μόνο, αλλά και την πορεία της σύγχρονης τέχνης!
πηγή : pokernostra.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου