Κάτι δεν πάει καλά

Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Ο ελληνικός λαός φαίνεται να ποντάρει και στα μονά και στα ζυγά για να λύσει τα προβλήματα του και αυτό εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους. Αν την άνοιξη του 2010 δεν μπαίναμε στο μνημόνιο  θα είχε ακολουθήσει παύση πληρωμών και πτώχευση και σήμερα το πιθανότερο θα είχαμε πολύ πιο άγριες καταστάσεις με τον λαό να ζητάει κρεμάλα για την κυβέρνηση Παπανδρέου επειδή δεν έσωσε τη χώρα από τη χρεωκοπία. Σήμερα ο λαός ζητάει ευθύνες για το μνημόνιο επειδή η χρεωκοπία είναι πάλι προ των πυλών. Αυτό λέγεται άραγε λαϊκή σοφία, δηλαδή δεν θα έπρεπε η κυβέρνηση να προσπαθήσει να αποφύγει τη χρεωκοπία με τον μοναδικό τρόπο  που της πρότειναν οι δανειστές της χώρας;

Υπήρχε άραγε διαφορετική επιλογή πριν από 16 μήνες; Πάντα υπάρχει και στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν έξοδος από το ευρώ και πάμε σε άλλες καταστάσεις με το όποιο πολύ πιο σκληρό τίμημα. Αν η κυβέρνηση έπαιρνε αυτή την απόφαση δεν θα υπήρχαν πολύ πιο έντονες αντιδράσεις από τα άλλα κόμματα και τον ίδιο τον λαό;  Υπήρχε και τρίτη επιλογή; Και φυσικά υπήρχε. Να κατασχεθεί το 20% των καταθέσεων και να αντικατασταθεί με άτοκα κρατικά χαρτιά αλλά και με αυτή την απόφαση πάλι 10-15 μήνες θα κερδίζαμε ενώ μπορεί να είχαμε και πάλι εξεγέρσεις.

Η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε στο έλεος των αγορών εδώ και αρκετά χρόνια και ο ξένος παράγοντας όποτε ήθελε τραβούσε το χαλί κάτι που έκανε μόλις εκτίμησε ότι ήρθε η ώρα. Είχαμε ένα όπλο στα χέρια μας μόλις η απέναντι πλευρά έκανε την κίνηση και αυτό αφορούσε τις ευθύνες των δανειστών που πασιφανέστατα παραβίασαν το διεθνές τραπεζικό δίκαιο δανείζοντας υπερβολικά τη χώρα. Ο παράλογος δανεισμός μπορεί να μην τεκμηριωνόταν σαν απεχθής αλλά η χώρα μπορούσε να αποδείξει ότι υπήρχε κακοβουλία εκ μέρους των δανειστών μέ σκοπό την παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων και των  αλλοδαπών κατοίκων της. Μια τέτοια δικαίωση θα υποχρέωνε την παγκόσμια τοκογλυφία να πάει σε ντιλ χωρίς κούρεμα του χρέους αλλά μέσα από τα μηδενικά επιτόκια για 15 η 20 χρόνια. Στην εξέλιξη αυτή τιμωρείται η χώρα αναλαμβάνοντας  ολόκληρο το χρέος αλλά τιμωρείται και ο κακόβουλος τοκογλύφος που χάνει τον τόκο. 

Αυτό όμως δεν συνέβη ποτέ επειδή στο εσωτερικό επικράτησε πολεμικό κλίμα περί του μνημονίου χάνοντας πλήρως την ουσία της υπόθεσης. Και αυτό προς μεγάλη ικανοποίηση των διεθνών τοκογλύφων που είδαν όλες τις ευθύνες να φεύγουν από πάνω τους. Στο αν υπάρχουν λεφτά η όχι , αυτό έχει απαντηθεί από την ίδια τη ζωή. Λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν αρκεί να μας τα δίνουν. Και φτάσαμε σε αυτό το σημείο επειδή μας τα πήραν με πολλούς τρόπους τα τελευταία 15 χρόνια και μας τα γύρισαν με τόκο.

 Εκείνο που παραμένει άλυτο αίνιγμα είναι η εντολή του ελληνικού λαού απέναντι στο πρόβλημα. Ο οποίος κάνει το ολέθριο λάθος να το παίζει τριπλή παραλλαγή χωρίς να δίνει ξεκάθαρο στίγμα αρνούμενος να πάρει το λόγο επώνυμα και υπεύθυνα για να μην χρεωθεί ευθύνες στην  αποτυχία των επιλογών του. Αξίζει άραγε ο ελληνισμός αυτό το κατάντημα μεταβαλλόμενος  σε ένα μοιρολατρικό σκουπίδι της παγκοσμιοποίησης; Αν ναι τότε καλώς κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.

Π.Α.  

πηγή www.valuebet.gr